JOKER

Joker: μία ταινία αντανάκλαση της εποχής μας Η ταινία στην οποία αποφασίσαμε να ασκήσουμε κριτική δεν είναι άλλη από την ταινία Joker της DC.Η ταινία προβλήθηκε το 2019 και απέσπασε δικαίως 2 Όσκαρ. Πλαισιώνεται από ένα καστ σπουδαίων ηθοποιών. Ανάμεσα τους ο Robert DeNiro και ο Joaquin Phoenix ο οποίος ενσάρκωσε και τον ομώνυμο ρόλο. Σενάριο, Σκηνοθεσία και Παραγωγή επιμελήθηκε ο Todd Phillips, ο οποίος έχει επιμεληθεί την τριλογία της επιτυχημένης ταινίας The Hangover. Η ταινία διαδραματίζεται στην πόλη της Gotham της δεκαετίας του 70. Ο ήρωας της ταινίας Arthur Flek ήταν ένας ψυχικά διαταραγμένος νέος. Ο Arthur Flek εργαζόταν ως κλόουν με την πεποίθηση πως γεννήθηκε για να κάνει τον κόσμο να γελάει. Μέσα από την ταινία βλέπουμε τη ζωή του Arthur πώς εξελίσσεται με τον καιρό και πώς αλλάζει ο ίδιος στον Joker που όλοι έχουμε αγαπήσει. Από άποψη σκηνοθετική η ταινία είχε άψογο φωτισμό, καλούς δομημένους διαλόγους, εξαιρετική ερμηνεία των ηθοποιών και η πλοκή του έργου ήταν υπέροχη. Η ταινία περνάει μηνύματα για το ψυχολογικό και σωματικό μπούλινγκ, για το κακό και άρρωστο ενδοοικογενειακό περιβάλλον, για το κοινωνικό ρατσισμό ως προς την επαγγελματική κατάσταση και το ψυχιατρικό πρόβλημα που προήλθε από τα παραπάνω. Ο ηθοποιός Joaquin Phoenix που ενσάρκωσε τον επώνυμο ρόλο, αναγκάστηκε να χάσει 45 κιλά διότι κάποιες ιδιαίτερες κινήσεις που κάνει μέσα στην ταινία πρέπει να, φαίνονται πειστικές του χαρακτήρα που υποδύεται. Η ταινία έχει σασπένς, ωραία μουσική και διάφορους γνωστούς και άγνωστους χαρακτήρες που θα σου κεντρίσουν το ενδιαφέρων, θα σε κάνει να κλάψεις, να συγκινηθείς και σε καμία περίπτωση δεν θα σε κάνει να βαρεθείς. Εν κατακλείδι, η ταινία Joker ήταν μια καταπληκτική πρόταση που οι φαν της DC και του σκηνοθέτη Todd Phillips θα την εκτιμήσουν ιδιαίτερα. .

Ευαγγελία Ξενάκη                                          Χριστίνα Ποσνιάρι

Σχολική βία

Εγώ φταίω που ξεσπάω βίαια; Δευτέρα. Γύρισα στο σπίτι. Με ρώτησε η μητέρα μου πώς πήγε το σχολείο. Η απάντηση ήταν απλή. Το μόνο που της κέντρισε το ενδιαφέρον, ωστόσο, ήταν η αναφορά σε έναν τσακωμό. Δεν σχολιάσαμε περαιτέρω το γεγονός. Τρίτη. Γύρισα στο σπίτι. Αυτή τη φορά ήταν ο πατέρας μου που ρώτησε να μάθει τα νέα της ημέρας μου. Η απάντηση ήταν παρόμοια μόνο που η ενημέρωση του για την εκτύλιξη ενός νέου τσακωμού, με αφορμή αυτόν της προηγούμενης μέρας, που μετατράπηκε σε «αγώνα μποξ» τον έκανε να συνοφρυωθεί. Δεν σχολιάσαμε περαιτέρω το γεγονός. Τετάρτη. Η ρουτίνα συνεχίζεται. Γύρισα σπίτι και απάντησα στη καθιερωμένη ερώτηση των γονιών μου. Τη μόνη διαφορά σήμερα αποτέλεσε η σοβαρότητα του καβγά. Το ένα παιδί κατέληξε στο νοσοκομείο. Η ανησυχία στα βλέμματα των γονιών μου πλέον ήταν ξεκάθαρη. Δεν σχολιάσαμε περαιτέρω το γεγονός. Πέμπτη. Γύρισα σπίτι. Δεν χρειάστηκε να απαντήσω σε κάποια ερώτηση. Οι γονείς μου είχαν ήδη ενημερωθεί από τη διεύθυνση του σχολείου για έναν καβγά στον οποίο συμμετείχα και περίμεναν να μάθουν τι συνέβη. Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να τους πείσω πως η εμπλοκή μου ήταν απαραίτητη για να υπερασπιστώ τους φίλους μου. Απέκρυψα την μισή αλήθεια και φρόντισα να δικαιολογηθώ. Δεν σχολιάσαμε περαιτέρω το γεγονός. Παρασκευή. Δε γύρισα στο σπίτι. Δε κατάφερα να τελειώσω ούτε τη τέταρτη ώρα στο σχολείο. Υπήρξε ένας τσακωμός. Εγώ έφταιγα; Δεν είμαι σίγουρος τι συνέβη. Δεν θυμάμαι ακριβώς το θέμα του καβγά. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Οι σκέψεις μου διακόπηκαν από τους γονείς μου που άνοιξαν τη πόρτα του νοσοκομείου. Η λέξη <<ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ>> αναγράφεται στο κέντρο του τοίχου και γιατροί τρέχουν να προλάβουν να περιθάλψουν τους πολλούς και διάφορους ασθενείς που εισέρχονται στο χώρο. Οι γονείς μου με εντοπίζουν στο πλήθος και τρέχουν ανήσυχοι προς το μέρος μου. Με κατακλύζουν οι ερωτήσεις σχετικές με το τι συνέβη, αλλά πώς να βρω το θάρρος να τους πω ότι εγώ προκάλεσα το τσακωμό; Τους αγνοώ και επιστρέφω στις σκέψεις μου που έχουν αρχίσει να με πνίγουν. Οι καβγάδες στο σχολείο έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο. Μία ρουτίνα. Έχω συνηθίσει πλέον σε αυτό. Όλοι μας έχουμε συνηθίσει σε αυτό. Τα κρούσματα βίας πολλαπλασιάζονται καθημερινά, όμως τι κάνουμε εμείς για να το αλλάξουμε αυτό; Προφανώς μερίδιο ευθύνης φέρει όλη η κοινωνία. Τα αίτια της σχολικής βίας, όμως, μπορούν να αναζητηθούν στο ρόλο της οικογένειας, του σχολείου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η υπεραπασχόληση των γονέων που περιορίζει τον χρόνο τους με τα παιδιά, έχει ως αποτέλεσμα την μη επαρκή ανατροφή των παιδιών που μπορεί να μην έχουν προλάβει να διαμορφώσουν μια ολοκληρωμένη ηθική προσωπικότητα. Επιπλέον, σε περιπτώσεις βίας εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος το παιδί οδηγείται στην υιοθέτησή της ως τρόπου συμπεριφοράς και την εφαρμόζει, συνεπώς, στο σχολικό περιβάλλον. Αναφορικά με το ρόλο που έχει το σχολείο, το εξετασιοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα παρεμποδίζει την ανάπτυξη υγιών σχέσεων μεταξύ των μαθητών, καθώς ενισχύει τον ανταγωνισμό και αντιστρατεύει την συνεργασία και την ομαδικότητα. Εκτός αυτού, είναι γνωστό πως σε ορισμένες περιπτώσεις η πριμοδότηση κάποιων μαθητών έναντι κάποιων άλλων ή η άδικη τιμωρία κάποιου ενδέχεται να οδηγήσει σε βίαια ξεσπάσματα. Τέλος, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τη μαζική προβολή σκηνών βίας ασκούν αρνητική επιρροή. Η ηρωοποίηση των εγκληματιών, η υπερπροβολή τους, και τα βιντεοπαιχνίδια, που κατά κύριο λόγο βασίζονται στη βία, ερεθίζουν την επιθετικότητα των νέων, δημιουργούν μία στρεβλή εντύπωση για τη βία και την προωθούν ως κάτι φυσιολογικό. Παρά ταύτα, τα περιστατικά βίας ενώ μπορεί να ξεκινούν ή να πυροδοτούνται στα σχολεία έχουν βαθύτερα αίτια. Μήπως, λοιπόν, πρέπει να σκεφτούμε τι μπορεί να γίνει ώστε να αντιμετωπιστούν; Η αδιαφορία δεν αποτελεί λύση. Η βία μέρα με τη μέρα εξελίσσεται και κάποια στιγμή θα χτυπήσει σε καθένα από εμάς τη πόρτα. Χθες τσακωθήκαμε και βριστήκαμε, σήμερα πιαστήκαμε στα χέρια, αύριο τι; Αυτό θέλουμε για τη κοινωνία μας; Χατζηνικολάου Π.

Διάκριση μαθητή 2ου ΓΕΛ στα μαθηματικά

Ο μαθητής Ζένιος Κωνσταντίνος της Α' τάξης (Α1) διακρίθηκε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό "Ευκλείδης" οπότε θα συμμετάσχει και στην 41η Εθνική Μαθηματική Ολυμπιάδα "ο Αρχιμήδης".